Περί δειλίας.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΤΙ Η ΔΕΙΛΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΝΟΣΗΡΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ Η ΟΠΟΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ

Η δειλία δεν είναι καθόλου αρεστή ούτε για τα Θεία μέτρα ούτε για τα ανθρώπινα. Κανείς δεν επαινεί έναν δειλό που στη μάχη πέταξε τα όπλα και φοβήθηκε τον εχθρό και κανείς δεν επαινεί κάποιον που φοβήθηκε να σώσει έναν συνάνθρωπό του από πνιγμό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν συγχαρητηρίων. Όντας με φόβους μέσα τους, νιώθουν ανίσχυροι, μικροί και κάποιοι είναι τόσο δειλοί που τρέμουν ακόμη και τη σκιά τους!

Αλλά αυτό το πράγμα, αυτή η νοσηρή κατάσταση, πρέπει να μαθαίνεται από μικρή ηλικία πόσο απεχθής είναι ώστε όταν φτάσει να γίνει κανείς έφηβος, να μην νιώθει τέτοια αισθήματα, αλλά να είναι ανδρείος, θαρραλέος και χρηστός παντού, για κάθε άνθρωπο και για κάθε συμβάν.

Γιατί εφόσον η δειλία δεν είναι καλό αλλά κακό δεν είναι καλό να βγάζει ένας τόπος πολίτες με ένα τέτοιο κακό. Έτσι το λογικό είναι, οι δάσκαλοι, να βάζουν στα παιδιά μαθήματα θάρρους που θα τους δείχνουν πως θα αποβάλουν ότι αυτά φοβούνται. Και όταν το παιδί θα αποβάλει κάθε φόβο, θα βγαίνει στην κοινωνία ατρόμητο και με καρδιά γενναία, ηρωική.

Η δειλία δεν είναι τιποτ’ άλλο παρά έλλειψη γνώσης, όπως ο Ήρωας που ξέρει να αντιμετωπίζει κάθε δυσχέρεια έχοντας πέσει πολλές φόρες σε κίνδυνο και έτσι έχει μάθει να δρα με αφοβία.

Όταν ένας άνθρωπος είναι άφοβος, δεν είναι γιατί διάβασε κάτι αλλά γιατί το έμαθε ερχόμενος αντιμέτωπος ο ίδιος με τον φόβο. Ο θηριοδαμαστής δεν φοβάται τα λιοντάρια γιατί έχει έρθει πολλές φορές αντιμέτωπος μαζί τους. Ο έμπειρος καβαλάρης δε φοβάται να ανέβει στο άλογο γιατί έχει ιππεύσει τόσες φορές ώστε του φαίνεται γελοίο να φοβηθεί. Έχει πια μια γνώση που τον κάνει σταθερό και άφοβο. Ο έμπειρος αεροπόρος ούτε και αυτός φοβάται τους ουρανούς. Ξέρει τι πρέπει να κάνει αν αντιμετωπίσει μια κατάσταση και ξέρει πώς να προσγειώσει το αεροπλάνο του με ασφάλεια.

Έτσι λοιπόν, το ίδιο ακριβώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και την δειλία, η οποία είναι καθήκον των δασκάλων να την βγάζουν μες από τα παιδιά και να τα κάνουν παλικάρια με καρδιά ηρωική.

Γιατί κανείς πατέρας, καμία μάνα και κανείς δάσκαλος δε θέλει να πει «έβγαλα έναν δειλό στην κοινωνία».      

Η κότα, η οποία έχει γίνει συνώνυμη της λέξης

"δειλός" διότι είναι πάρα πολύ δειλή απέναντι στους ανθρώπους.