ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΤΕΒΑΧΑΝ [Β’ ΜΕΡΟΣ]

Έγιναν πολλές προσπάθειες να περιγράψουν τον ουράνιο κόσμο: όλες μάταιες, γιατί ίδια του η φύση είναι απερίγραπτη με τη γλώσσα του φυσικού πεδίου ̇  έτσι, οι Βουδιστές και οι Ινδουιστές ενορατικοί μιλούν για δέντρα από χρυσό και ασήμι φορτωμένα με φρούτα που μοιάζουν με κοσμήματα ̇  ο Ισραηλίτης γραφέας που είχε ζήσει σε μια μεγάλη πόλη περιέγραψε δρόμους από χρυσάφι και ασήμι ̇  οι πιο σύγχρονοι συγγραφείς της Θεοσοφίας χρησιμοποίησαν στις συγκρίσεις τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος και την ομορφιά της θάλασσας και του ουρανού.

Καθένας από αυτούς προσπαθεί να απεικονίσει την πραγματικότητα, η οποία είναι πολύ μεγάλη για τα λόγια, χρησιμοποιώντας εκείνες τις παρομοιώσεις που είναι οικείες στο νου του.

Η θέση του ανθρώπου στο νοητικό κόσμο δε διαφέρει πολύ από εκείνη που κατείχε στο αστρικό.

Στο αστρικό είχε ένα σώμα το οποίο είχε συνηθίσει παλιά καθώς το χρησιμοποιούσε κατά τον ύπνο, ενώ το νοητικό όχημά του δεν το χρησιμοποίησε ποτέ πριν, απέχει πολύ από τον να είναι πλήρως ανεπτυγμένο.

[….]

Όπως είπε ένας Διδάσκαλος, το Ντεβαχάν “είναι η γη όπου εν υπάρχουν δάκρυα ούτε στεναγμοί, όπου δεν παντρεύεται κανείς και δεν παντρεύει τους άλλους και όπου το σωστό πραγματώνει την πλήρη τελειότητα”.