ΜΑΓΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΜΕΡΟΣ 1

H ασθένεια(οποιουδήποτε είδους)είναι η μερική ανάκληση των ενεργειών της Ψυχής με αποτέλεσμα στο φυσικό σώμα να επέρχεται δυσαρμονία και έτσι οι διάφοροι οργανισμοί που υπάρχουν σ' αυτό να επιθυμούν να κυριαρχήσουν ο ένας έναντι του άλλου λόγω της μη-ορθής ενέργειας που ενυπάρχει τότε(στην ασθένεια)και έτσι χωλαίνει με τον ένα ή άλλο η φύση μας όταν ασθενούμε και αναλόγως το όργανο και την αιτία της ανάκλησης των ενεργειών, παρουσιάζονται άλλα συμπτώματα και ενσωματόνονται διαφορετικά χαρακτηριστικά.Και στις κοινές καθημερινές ασθένειες, πιο συνήθης είναι ο βήχας, το κλείσιμο του λαιμού, η ατονία, η εφίδρωση, το γυάλισμα των οφθαλμών, η καταρροή, οι πόνοι στο λαιμό ή στα οστά, η ερυθρότης ή λευκότης της επιδερμίδος, οι επιδερμικές εξάρσεις, οι αντιδράσεις του οργανισμού σε ύλες που θεωρεί εχθρικές(οι αλεργίες), η αλλαγή της γεύσης, η μεταβολή της θερμοκρασίας του σώματος από αυτή που έχει σε κάποια άλλη πιο υψηλή ή πιο χαμηλή και η ζαλάδα.
Ολ' αυτά οφείλονται σε εσώτερα αίτια που τώρα δεν εννοεί να αναγνωρίσει η σύγχρονη συμβατική ιατρική.

Και η αλλαγή της θερμοκρασίας μας, όταν είμεθα ασθενείς επισυμβαίνει κυρίως και πρωτίστως λόγω του πράνα που δεν ευρίσκεται σε σωστή ποσότητα στο οργανισμό αλλά λιγότερο απ' ότι συνήθως και έτσι ο σώμα, για να το αποκαταστήσει όσο γίνεται, ανεβάζει τη θερμότητά του. Και όσο πιο λίγο πράνα υπάρχει, τόσο πιο πολύ ανεβαίνει η θερμοκρασία μας.
Και όταν φτάσει σε σημείο πολύ ψηλό αυτή(η θερμοκρασία)τότε εκείνο(το πράνα)σημαίνει ότι συμμετέχει στο σώμα ελάχιστα και άρα υπάρχει όντως περίπτωση να επέλθει τότε και ο θάνατος.
Αλλά στην περίπτωση της γυαλάδας των ματιών, αυτό συμβαίνει στην ασθένεια η ανισοροπία των ενεργειών, έχει βλάψει εν μέρει την εσωτερική όραση της Ψυχής καί αυτό αντανακλάται πάνω στο φυσικό όργανό της, τον υλικό οφθαλμό.   

Αντιστοιχία του Αίματος και των Ανθρώπων που επιθυμούν τα της Ψυχής.

Όπως το αίμα όταν έχει φύγει πολύ μακρία από τους πνεύμονες(το όργανο του πνεύματος) έχει χάσει το οξυγόνο του και έχει χάσει το χρώμα του, έτσι και ο άνθρωπος όταν έχει φύγει πολύ μακρία από τις επιταγές της Ψυχής χάνει το ήθος του και την αίσθηση του μέτρου και κάνει τα πιο άσχημα και βλαβερά πράγματα.
Όπως όμως όταν λαμβάνει οξυγόνο το αίμα από τους πνεύμονες έχει πάλι ζωηρό κόκκινο χρώμα έτσι και ο άνθρωπος που ακολουθεί της Ψυχής του τις επιταγές κάνει τα σωστά και όσα είναι θεμιτά.Και εκείνος που πάει προς τους πνεύμονες(το πνεύμα)εν τέλει ποθεί την καθαρότητα του Εαυτού του και την απαλλαγή από τα μιαρά.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΣΥΓΓΕΝΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΑ

Όταν νοιαζόμαστε για ένα συγγενικό μας πρόσωπο...
τί σύμβανει;;;

Συμβάνει ότι τίποτα δε θα μας αφήσει μακριά από αυτό(το πρόσωπο) αλλά πάντα κάνουμε κινήσεις γιατί κάθε νοιάξιμο είναι "εμείς" αφού δεν επιθυμούμε μια τέτοια σχέση να την κάνουμε για τυπικούς λόγους αλλά για πραγματικούς και έτσι ποτέ δε θα μείνουμε μακριά τού, γιατί και εμείς νιώθουμε καλά και ευχαριστά και όμορφα και πολλά άλλα καλά όταν ήμαστε με τα συγγενικά πρόσωπα που νοιαζόμαστε.
Και θα ήταν αφέλεια ή ανοησία από κάποιον να πει ότι μισεί τους ίδιους του τους συγγενείς και αυτούς τους ανθρώπους γενικά που είναι αίμα του, διότι με αυτούς μεγάλωσε και αυτοί του έδωσαν αγάπη και ότι άλλο πρέπει για να ανταπεξέλθει στη ζωή.
Άρα αν μισεί κάποιος τους συγγενείς του, μισεί και τον εαυτό του και έτσι πρέπει να έχει μέσα του σύγκρουση και πόνο και οργή και θα φανερώνει τάσεις βίας- γιατί κάθε εσωτερική σύγκρουση εξωτερικεύεται τελικά με βία. 
Άρα ότι καλό και άριστο είναι να Αγαπά κανείς τους συγγενείς του και να μην τους φέρεται αχάριστα, ακομή και να έχουν ελλατώματα. 
Άλλωστε και η παροιμίες μας λένε πως "αγάπα τον πλησόν σου με τα ελλατώματά του".
Κατ' αυτό το τρόπο λοιπόν, πρέπει κανείς να φέρεται όσο γίνεται καλύτερα στους συγγενείς του και να τους φροντίζει και να τους δίνει χαρά και ότι άλλο αγαθό και έτσι όχι μόνο αυτός που τα δίνει θα χαίρεται αλλά και όλη η κοινωνία θα λέει πόσο καλός είναι με αυτούς που είναι αίμα του.
Έτσι, ακόμη και μετά την μετάβασή του από τον υλικό κόσμο στον αόρατο θα τον μνημονεύουν για ότι καλοσύνη έδωσε και θα τον θεωρούν παράδειγμα καλού πολίτη.
Και όπως τα δυο αδέλφια, ο Κλέοβις και ο Βίτων,  έκαναν περήφανη τη μητέρα τους με τον άθλο τους, έτσι πρέπει να φέρεται κανείς στ' αλήθεια σε όσους νοιάζεται και να σηκώνει τα βάρη τους αν αυτό λέει η καρδιά τους πως πρέπει να γίνει.
Γιατί η Καρδιά είναι Μέγας και Πάνσοφος Συμβουλος και όλα όσα λέει η Ψυχή αυτή τα δέχεται(η Καρδιά) όπως είναι και μας λέει να τα ακούσουμε.
Και αν την ακούσουμε θα κάνουμε ορθά το χρέος μας απέναντι σε αυτούς που νοιάζόμαστε.
Τί μεγαλείο αλήθεια γι' αυτόν που καταλαβαίνει όσους είναι αίμα του! Τί δόξα!
Πράγματι λοιπόν, δε πρέπει να είναι "μικρός" ή σκληρός με όσους βρσίκονται στην οικογένειά του ή το σόι του αλλά το αντίθετο, πρέπει να εκτελεί τα θεμιτά, τα ηθικά και γενικά όσα λέγονται από την Ψυχή πως πρέπει να γίνουν.

Γιατί, όπως λέει άλλωστε και ο λαός "το αίμα νερό δε γίνεται.
Έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε για όσους Αγαπάμε.Έτσι πρέπει να είμαστε και τίποτα δε θα χάσουμε ποτέ αλλά το αντίθετο κιολας, θα έχουμε μεγάλο κερδός - κέρδος Ψυχής αλλά και δόξας από αυτούς που θα μας μακαρίζουν ως Ηθικούς Πολίτες.    

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΣΑΤΑΝΙΣΤΗΣ(Το πιο γελοίο πολιτικό photoshop που είδαμε σήμερα!!!)

"Γυρίζει" στο διαδίκτυο μια φωτογραφία του Σαμαρά που τον δείχνει(και καλά)σε κάποια σατανιστική τελετή, μπρος σε μια πυρά.
Αλλά δεν φαίνεται κάτι άλλο, μόνο αυτό. Ούτε κάποιος άλλος "ύποπτος" τύπος, ούτε θυσίες, ούτε τίποτα. Απλά είναι σε μια πυρά μπροστά. Δε λέει κάτι αυτό και το πιθανότερο είναι να έχει επέμβει το χεράκι του....photoshop.
Το μόνο στοιχείο που εμφανίζεται ως "σατανιστικό", είναι μια όρθια πεντάλφα(υπ' όψην ότι οι σατανιστές βάζουν γράφουν ανάποδα τις πεντάλφες, ποτέ όρθιες)αλλά αυτή πια φαίνεται πεντακάθαρα πως είναι photoshop!!!
Τέλος πάντων, όποιος το έκανε ήταν προφανώς ένας ανήξερος που νόμιζε πως κάθε είδους πεντάλφα πως έχει την ίδια σημασία!!! 

Ο υλισμός δε μπορεί να εξηγήσει τι είναι ο Εαυτός.

Ποιος υλιστής άραγε μπορεί να μας τι είναι ο Εαυτός; Αν ο Εαυτός είναι «ύλη» τι άλλο θα μπορούσε να είναι από το σώμα;

Kαι με την καταστροφή του σώματος θα καταστρεφόταν και ο Εαυτός ή θα αρρώσταινε όταν θα πάθαινε κάποια ασθένεια.

Αλλά τι είδους Εαυτός θα ήταν αυτός αν μπορούσε να φθαρεί ή να υποστεί τόσο εύκολα «ζημιές»;;;

Σίγουρα δε θα ήταν πολύ σταθερός και ούτε θα μπορούσε να διευθετήσει τα σωματικά στοιχεία του με ευκολία αφού ο ίδιος θα ήταν κάτω από την επιρροή της μεταβλητότητας.

Πως κάτι το οποίο δε μπορεί να είναι σταθερό και θνητό θα μπορούσε να χειριστεί την δύναμη της ζωής και να τη διανέμει σε άλλα σωματικά;

Και όπως ένα άλογο δεν έχει για καβαλάρη ένα άλλο άλογο αλλά έναν άνθρωπο (για καθοδήγηση και επόπτευση)έτσι και το σώμα έχει αναγκαστικά έναν Εαυτό που δεν είναι μεταβλητός αλλά αμετάβλητος και ο οποίος έχει το στοιχείο της σταθερότητας και της αφθαρσίας.

Άρα, ο υλισμός δε μπορεί να δικαιολογήσει την ύπαρξη του Εαυτού με τα επιχειρήματά του.

Η Πνευματικότητα είναι μόνο αυτή που μπορεί να δώσει απαντήσεις στα βαθύτερα ερωτήματά μας, στις πιο καίριες.

Η ουσία αυτών που θέλουμε να βρούμε δε μπορεί να είναι στην ύλη αλλά πέρα από αυτήν.