ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΤΙ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΟΝΤΑ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΤΙ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΟΝΤΑ

ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟ

ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΟΝΤΑ

Την
Αλήθεια θα μπορούσαμε παρομοιάσουμε με έναν πολύ ψήλο Φάρο, με την ίδια να βρίσκεται
στο κέντρο της πηγής του φωτός αυτού – η οποία πηγή είναι(όπως καταλαβαίνει
κανείς)στη κορυφή του φάρου.

Και
κάποιο πνευματικό ον μπορούμε να το παρομοιάσουμε με άνθρωπο ο οποίος βρίσκεται
κοντά ή και στην κορυφή του φάρου ενώ τα υλικά όντα είναι χαμηλά ή στο ισόγειο
του πύργου του φάρου.

Και
όπως αυτός που είναι χαμηλά αδυνατεί να δει την πηγή του φωτός(δηλαδή την
Αλήθεια)έτσι και ο θνητός που δεν αντικρίζει μπορεί να δει το «Πραγματικό», το
«Αληθές», το «Αμετάβλητο».

Αυτό
όμως το ον που είναι ψηλά, βλέποντας την πηγή του φωτός(και φωτιζόμενο απ’
αυτήν)είναι σοφότερο απ’ εκείνον που είναι χαμηλά, έχοντας έτσι γνώση της Υπέρ
– Αιώνιου και Άσβεστου Φύσεως της Αλήθειας.

Έτσι,
αυτός που προσπαθεί να ανέβει την κλίμακα της εξελίξεως, όσο πιο πολλά
σκαλοπάτια ανεβαίνει, τόσο κοντύτερα βρίσκεται προς το Φως και τόση πιο πολλή
σοφία «πέφτει πάνω του» απ’ αυτό. Ο δε υλιστής, είναι σαν αυτόν που εκτός ότι
βρίσκεται χαμηλά, ταυτόχρονα κάνει την κίνηση να αποστρέφει την πλάτη του προς
την σκάλα που θα τον ανέβαζε ψηλά.

Ο
υγιής άνθρωπος δεν κάνει κάτι τέτοιο αλλά το αντίθετο μάλιστα, προσπαθεί όσο μπορεί
να εξελιχτεί, να ερευνήσει, να πλησιάσει και αυτός την Αλήθεια.